Genco Erkal: Kendini her zaman güncelleyen, gençlere çok değer veren ve sözün ağırlığını omuzlayan adam

Ben kendisini lise yıllarımda okulumuzun tiyatro etkinliklerinde görev yapan arkadaşlarıma yardımcı olmak için rica ile gelen mütevazi bir tiyatro sanatçısı olarak tanıdım. Ancak hayatın koşturmacası sırasında maalesef ötelediğim seyir işlemini yapamadan kaybettik onu. Oğlumun bu fırsatı yakalamış olmasından çok memnunum. Oğlum da benim gibi duygularını derin yaşayabilen insanlardan olduğu için o da Genco Erkal’dan çok etkilenmişti. Bugün onu maalesef uğurlayalı 1 yıl olmuş. Onu anmak istedim.

Bazı insanlar vardır, sahneye çıkmaz… sahnenin kendisi olur.
Genco Erkal işte öyle biri.
Sadece tiyatrocu değil, bir anlatıcı.
Sadece oyuncu değil, bir taşıyıcı.
Sadece replikleri ezberleyen biri değil, onları kalbiyle söyleyen biri.

Onu ilk kez nerede izlediğini hatırlamayabilirsin ama hissettirdiklerini unutman mümkün değildir.
Nazım’ı onun sesinden dinleyince, sanki şair yeniden doğmuş gibi olur.
Bertolt Brecht’i oynarken sadece karakteri değil, dönemi, isyanı, acıyı da sahneye taşır.
Kendi sesiyle bize başkasının yüreğini duyurur.

Genco Erkal, yıllardır kelimelerle, emekle ve dirençle sahnede.
Bir duruş, bir inat, bir zarafet taşıyor üstünde.
Sadece oyunculuğuyla değil, hayata bakışıyla da kendine has:
Onurlu, inatçı, sabırlı… ama her zaman insana inanan.

Onu izlemek, sadece bir oyun seyretmek değildir.
Onu izlemek, bir bakıma vicdanla yüzleşmektir.
Çünkü Genco Erkal sahnede sadece karakterleri değil, bizi de çıplak bırakır.
Korkularımızla, suskunluklarımızla, hayallerimizle…

Yaş aldıkça gençleşen, kelimeleri gençleştiren,
Bir milletin sesi kısıldığında, sahnede sesini yükselten bir adam Genco Erkal.

Belki bu yüzden, yıllar geçse de her oyunu hâlâ güncel.
Çünkü o çağın değil, insanlığın tiyatrosunu yapıyor.